مجمع عمومی عادی سالیانه صاحبان سهام شرکت براساس آگهی منتشره در سامانه کدال در تاریخ ۱۳۹۷/۰۲/۱۱ در خصوص دعوت به مجمع عمومی عادی سالیانه راُس ساعت ۱۰:۰۰ روز سه شنبه مورخ ۱۳۹۷/۰۲/۲۵ درمحل مجتمع فرهنگي ورزشي تلاش برگزار و نکات زیر مطرح گردید.
در سال ۲۰۱۷ ظرفیت تولید متانول در جهان با رشد ۴.۵درصدی به ۱۳۲.۷ میلیون تن رسیده است. ظرفیت تولید در خاورمیانه بدون تغییر بوده است. ظرفیت تولید زاگرس ۳.۳ میلیون متانول میباشد و سهم ۲.۵درصدی را دارا میباشد. تولید واقعی متانول در سال ۲۰۱۷ با رشد ۱۰درصدی ۹۳.۴ میلیون تن بوده است. و سهم زاگرس از تولید متانول ۳.۲درصد بوده است. بیشتر تولید متانول در همان مناطق استفاده میشود این در حالیست که ایران با تولید ۵میلیون تن متانول تنها ۳۵۰هزار تن مصرف دارد. بر همین اساس سهم زاگرس از تجارت جهانی متانول ۱۱درصد میباشد.
در خاورمیانه عربستان با ۴۶درصد و ایران با ۳۱درصد بیشترین سهم تولید را در اختیار دارند. عمان با ۱۴درصد و بحرین با ۵درصد و قطر با ۴درصد در رتبه های بعدی قرار دارند.
متانکس با ۷۳ میلیون تن، ترینیداد با ۵.۷میلیون تن، الرازی ۴.۸میلیون تن، زاگرس ۳.۳ میلیون تن و پتروناس با ۲.۴ میلیون تن ۵ شرکت بزرگ تولید کننده متانول در دنیا هستند.
تولید متانول پتروشیمی زاگرس در سالهای ۹۴، ۹۵ و ۹۶ به ترتیب ۲.۹، ۳.۲ و ۳.۱ میلیون تن بوده است. شرکت در سال جاری به مدت ۵۴ روز در اوورهال دوره ای خواهد بود و پیش بینی میشود تولید امسال شرکت ۳.۱۵ میلیون تن باشد.
در سال مالی گذشته عمده فروش صادراتی شرکت به کشورهای چین، هند، ایتالیا، ژاپن و ترکیه بوده است که از این بین سهم چین ۷۹درصد و سهم هند ۱۱.۵درصد بوده است. قیمت فروش ماهانه به چین به طور متوسط ۳درصد بالاتر و قیمت فروش ماهانه محصولات به هند به طور متوسط ۶درصد بالاتر از نرخهای ثبت شده در مجلات بین المللی بوده است.
هزینه حمل صادراتی شرکت در سال مالی گذشته در حدود ۱۰۱.۸ میلیارد تومان و هزینه متوسط حمل هر تن ۳۴دلار بوده است. این در حالیست که این اعداد در سال ۹۵ به ترتیب ۱۲۳.۶ میلیارد تومان و ۴۰ دلار بوده است. کرایه حمل به هند ۲۴دلار، به چین ۳۵دلار، ترکیه ۵۰دلار و به اروپا ۵۵دلار بوده است.
مهمترین مشکلات پیش روی شرکت محدودیتهای جدی در نقل و انتقال ارز، سختی در تامین قطعات و کاتالیست، نوسان در قیمت گذاری خوراک و مواد اولیه و فزونی عرضه بر تقاضا خواهد بود.
ساخت یک واحد یوتیلیتی برای تامین اکسیژن، آب و برق و سایر سرویسها به منظور عدم وابستگی به شرکت مبین و توجیه پذیر بودن اقتصادی این طرح نسبت به سایر طرحهای توسعه پیشنهادی از قبیل ساخت واحد متانول یا پایین دستی مانند MTO و همچنین خرید چند دستگاه کشتی برای حمل حداقل ۵۰درصد از محصولات تولیدی و به منظور کاهش ریسک حمل محصولات در صورت بازگشت تحریمها از تکالیف مجمع به هیئت مدیره شرکت بود. هزینه ساخت یک واحد یوتیلیتی متمرکز ۴۶۰میلیون یورو و زمان ساخت آن ۳سال برآورد میشود.
